Γρήγορα η ώρα πέρασε· 

μεσάνυχτα κοντεύουν· 

πάει το φεγγάρι, 

πάει κι η Πούλια βασιλέψανε·

και μόνο εγώ κείτομαι εδώ

μονάχη κι έρημη.

Ο Έρωτας που βάσανα μοιράζει,

ο Έρωτας που παραμύθια πλάθει

μού άρπαξε την ψυχή μου 

και την τράνταξε, ίδια καθώς αγέρας 

από τα βουνά χυμάει 

μέσα στους δρυς φυσομανώντας. 

                                         Σαπφώ (μτφρ. Οδ. Ελύτης)