Ἐκράτει
τὸν λύχνον κ’ ἔλαμπεν ὅλη, αὐτή, καὶ τὰ
μάτια της τὰ βαθυγάλανα, καὶ τὰ
δόντια της τὰ μαργαριταρένια, καὶ τὰ
πλούσια μαλλιά της τὰ
χρυσόξανθα. Κ’ ἡ
ἐλιὰ ποὺ εἶχεν
εἰς τὸ ἀριστερὸν μάγουλον, ὁποὺ τὴν
ἐνθυμούμην ἀπὸ
τότε ποὺ ἦτον
μικρὴ ἀκόμη, κι αὐτὴ
ἔλαμπε πλησίον εἰς τὸν
μικρὸν λακκίσκον τοῦ μειδιάματός της.
Αλ. Παπαδιαμάντης, "Τ' αστεράκι"
"Οποίον λεπτοφυές σώμα εσκέπαζεν η λειομέταξος ορφνή εσθής! Πώς διεγράφετο αρμονικώς η μορφή της με χνοώδη πάλλευκον χρώτα και τα ερυθρά μήλα των παρειών, με τον μελίχρυσον λαιμόν και με το ελαφρώς κολπούμενον στήθος της! Πόσον αβραί ήσαν αι χείρες, και πόσον μελωδική έπαλλεν εις το ούς σου η θεσπεσία φωνή της! Η ξανθοπλόκαμος κόμη ατημέλητος ολίγον, ως να εβιάσθη να καλλωπισθή δια να εξέλθη και απολαύση την θαλασσίαν αύραν και τον τερπνόν της αμμουδιάς περίπατον, αερίζετο από την πνοή του Βορρά, και το όμμα της, με τα μακρά ματόκλαδα ως πτεροφόρος οιστός, σ' εσαϊτευε γλυκά εις την καρδίαν"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλόγυρα στη λίμνη
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μέγας γητευτής του λόγου και της καρδιάς μας!!!
Καλό βράδυ!